In gesprek met Ben van Herk
Het korfballeven van Ben begint niet bij Die Haghe. Ben is één van de Eibers die in 1955 overkwam naar Die Haghe. De eerste contacten met korfbal beginnen voor Ben in 1942 in de Beyerstraat op het sportterrein waar Hou Stand en Ons Eibernest speelden. Daar waren een paar gymleraren, die kinderen met speeltuinsportactiviteiten vermaakten. De broers Roel en Nol korfbalden al bij Ons Eibernest en Nol nam Ben na de oorlog mee naar het korfbal. Daar kwam hij direct in de A-ploeg (de hoogste aspirantenploeg) en werd getraind door Hans Berens. Ben merkt op dat Hans een goede invloed heeft gehad op het niet-roken.
Ben groeit door naar het eerste team van Ons Eibernest en in dit team ontstaat verschil van inzicht in de spelopvatting. Klaas Mulder, Harry Buurman, Nel van Zee waren voorstander van effectief korfbal en Hans Berens, Ben van Herk en Theo Korporaal waren meer voorstander van mooi korfbal. Daarnaast waren Hans en Ben verenigingsmensen en actief in onder andere het bestuur. Ben: “Hans zat in het bestuur, was wedstrijdsecretaris en vanuit die functie zittend in de 12-talcommissie (nu noemen wij dat de technische commissie) en deed het clubblad. Hans was Ons Eibernest.” De andere groep vond dat met name Hans teveel invloed had en eiste op een ledenvergadering dat Hans uit het bestuur moest. Dit leidde in 1955 tot een grote uittocht van Ons Eibernest. Ben: ”De eerste gedachte was een nieuwe vereniging op te richten, maar al snel kwam de gedachte om bij een andere vereniging aan te sluiten. Hans Berens trainde in 1954 Die Haghe (in die tijd een grote uitzondering om als trainer een andere vereniging te trainen); er waren dus contacten met Die Haghe.”
Hans heeft Jopie Weekhout, de toenmalige voorzitter, gevraagd hoe zij er tegenover stond wanneer een groep spelers van Ons Eibernest naar Die Haghe zou komen. Jopie heeft daarna met alle betrokkenen in Die Haghe gesproken over dit voorstel en kon hierna Hans vertellen dat er binnen de vereniging draagvlak was om een groep Eibers, later blijkt 20 personen, te verwelkomen. Ben: ”Ook na de komst van de groep heeft Jopie zich nog intensief bemoeid met een goede inpassing van de Eiber-groep. Bijzonder was dat na de komst van de Eiber-groep niemand bij Die Haghe heeft bedankt.” De schrijver dezes kan uit overlevering bevestigen dat het vooral, zo niet volledig, aan Jopie Weekhout is te danken dat niemand heeft bedankt na de komst van de groep van Ons Eibernest. Van de groep, die overkwam van Ons Eibernest, is de volgende foto gemaakt:
(klik op foto voor vergroting)
Ben: “Het eerste werd direct kampioen. Er waren in het seizoen 1955/1956 veel ploegen kampioen, ook het tweede en derde werden sterker.” De ploeg die kampioen werd en naar de hoogste klasse promoveerde:
(klik op foto voor vergroting)
Met staand rechts Ben en rechts zittend zijn echtgenote Anneke. Links staand: Hans Berens. Deze ploeg bestaat uit zeven spelers, die overkwamen van Ons Eibernest. Ben vraagt aan Anneke hoe zij de overgang van de groep heeft ervaren. Anneke antwoordt, dat zij blij was dat zij samen met nog 3 Die Haghe dames in het eerste kon blijven spelen.
Die Haghe promoveerde naar de eerste klasse en de eerste competitiewedstrijd was tegen ….. Ons Eibernest. Ben daarover: “Een beladen wedstrijd, waar korfballend Den Haag naar kwam kijken (ruim duizend toeschouwers). Want dat zou spektakel worden. Dat viel allemaal mee. De wedstrijd eindigde in 4-4.”
Ook bij Die Haghe werd Ben snel actief. In 1956 wordt Ben samen met zijn zus Nel gekozen in de aspirantencommissie (Ben in de subcommissie sport en Nel in de subcommissie amusement). In 1960, 28 jaar oud, wordt Ben voorzitter. Ben: “Dik Brinksma, de voorzitter, vroeg mij of ik voorzitter wilde worden. Dat verbaasde mij wel, want enige tijd daarvoor had ik een incident met hem. Ik floot een wedstrijd en Dik wilde mij iets vragen, terwijl ik aan het fluiten was. Ik zei: “Na de wedstrijd,” en dat was niet gebruikelijk bij Dik. Het voorzitterschap duurde 12 jaar en in 1984 werd Ben wederom geroepen het voorzitterschap op zich te nemen.
Het eerste jaar van zijn voorzitterschap herinnert Ben zich als euforisch. Het ging goed met Die Haghe en hij had een goed bestuur, waarop hij kon vertrouwen. Dat laatste was een eis van Ben. Kenmerkend voor zijn voorzitterschap noemt Ben dat hij altijd heeft kunnen steunen op goede mensen. En veel bestuursleden die zelf hoog spelen of gespeeld hadden.
Het hoogtepunt in Ben zijn voorzitterschap is de bouw van het clubhuis. Ben hierover: “De wens van een eigen clubhuis was sterk ingegeven door de vereniging Het Zuiden in Rotterdam. Zij hadden als eerste korfbalvereniging een eigen onderkomen.” Hij vervolgt: “Het bestuur had begin jaren 60 gedacht een houten gebouw te laten neerzetten. Dit zou zo’n 40.000 gulden gaan kosten. Jan van der Meijde (zijn dochter speelde bij ons) rekende ons voor dat voor dat bedrag een stenen onderkomen kon worden gerealiseerd, mits we dat grotendeels zelf zouden bouwen.” En zo geschiedde. Jan van der Meijde werd de opperbouwer. Ben: “Jan was een goede bouwvakker, metselaar. Ik heb heel veel van hem geleerd tijdens de bouw van ons clubhuis.”
(Klik op foto voor vergroting)
Het clubhuis is schuldenvrij gebouwd. Het geld is met diverse acties bijeengebracht. Eén van de acties was het ‘enveloppen steken’. Deze actie kwam van de werkgever van Ben. Enveloppen moesten in elkaar gestoken worden, zodat de enveloppen met de computer op naam gezet konden worden. Ben: “Dit moest natuurlijk wel goed gebeuren, anders liep alles vast, dus controleerden wij thuis alle gestoken enveloppen. In totaal zijn 750.000 enveloppen gestoken. Dit leverde 12.500 gulden op.”
(Klik op foto voor vergroting)
De opening van het clubhuis werd gedaan door wethouder Vink van Sportzaken. De opening vond plaats door één voor één de letters van de naam van het clubhuis te onthullen: Ballevue. Een naam bedacht door Ben.
De vraag naar een ander hoogtepunt in zijn voorzitterschap vindt Ben lastig. Na een denkpauze komt het KNKV kamp voor de jeugd in Prüm (Duitsland) naar boven. “Kort voor het kamp bedankte onze kampleider Hans Visser en wierpen Bob Duyndam en Ben zich noodgedwongen op voor het leiderschap van de Die Haghe-groep. De families van Bob en Ben gingen ook mee. De groep bestond uit 22 jeugdleden. We sliepen in 2 grote tenten, met 2 kleine voor de leiders.”
Ben begint te lachen. De voettocht in de heuvels schiet hem te binnen. “We hadden net geluncht en begonnen aan de tocht naar beneden. Dolf Lubbers ging als eerste en deed dat steeds sneller, maar kon zijn vaart helaas niet meer inhouden. Hij ging onderuit op het grind naast het pad en liep daarbij flinke schaafwonden op. Die werden ontsmet met jodium, wat voor Rob Barensen reden was om Dolf daarna ‘Jodium Billy’ te noemen. Rob wist voor iedereen wel een bijnaam te verzinnen.”
Ben heeft tot zijn 35e jaar in het eerste gespeeld en daarna nog een aantal jaren in lagere ploegen. Nadat hij gestopt was, is hij direct gaan trainen/coachen. Daarnaast heeft Ben 3 keer gespeeld in het Nederlands team. Hij heeft hierin samengespeeld met Gerard Bos en ook met Harry Buurman, zijn voormalige vakgenoot bij Ons Eibernest. De Eiber en oud-Eiber weer samen.
Ben is ook bekend van de bovenhandse doorloop. “Dit voorkomt dat de tegenstander aan je armen kan gaan hangen.”
In het jaarverslag 1956/1957 schrijft secretaresse Anneke van de Akker:
Een nieuwtje was ook een bijzondere korfbalpaal, die door Ben van Herk is ontworpen en door de materiaal-commissie op uitstekende wijze tot leven is gebracht.
Vriend Ton van Nunspeet bracht het ontwerp tot leven. Op de vraag wat dit betrof, begint Ben in zijn ‘korfbalkoffertje’ te zoeken en haalt er een exemplaar uit van het Nederlands korfbalblad van mei 1967. Omdat vele rieten manden van slechte kwaliteit waren hingen ze vaak naar voren. Schepmanden werden ze genoemd. Om dit te voorkomen had hij een andere constructie ontworpen: de paal in het midden onder de korf.
Dit ontwerp is wel een keer getest in een oefenwedstrijd, maar is nooit ingevoerd.
Na 12 jaar draagt Ben het voorzitterschap over aan Jaap Bot. “Daar was geen bijzondere reden voor. Maar na 12 jaar was het goed wanneer iemand anders het zou overnemen.” Terecht is Ben door de algemene ledenvergadering in de ledenvergadering van 13 april 1972 benoemd tot erelid.
Na deze periode van zijn voorzitterschap is Ben – zoals te verwachten – niet gestopt met zijn activiteiten voor Die Haghe. De Technische Commissie en wederom een bestuursperiode, waaronder 3 jaar voorzitterschap, zijn enkele voorbeelden. Korfbal heeft nu geen prominente plaats meer in zijn leven, maar sport nog wel. Hij tennist nog 2 keer per week met Anneke, ze fietsen samen en bezoeken sportevenementen. Recentelijk zijn ze naar de FED cup in het nieuwe sportcentrum geweest. Een sportcentrum waar Ben zijn sporthart van open gaat. En zo af en toe gaan ze naar een wedstrijd van Die Haghe. Over het huidige korfbal zegt Ben: “Het is niet meer helemaal mijn spelletje, ik vind dat er nu totaal anders wordt gekorfbald.” Wel vindt Ben dat het huidige spel van hoog niveau is .