De 1e echte krachtmeting was afgelopen zaterdag tegen Fortuna. Jullie waren er klaar voor, al zag ik wel hele strakke koppies. De spanning was voelbaar.
De 1e 10 minuten kwamen we totaal niet in ons spel. Het oogde onzeker in de aanval waardoor we niet scoorden. Gelukkig maakte Do de 2-1 en ik dacht echt dat de bevrijding daar was, zeker toen Tijn de 2-2 met een ware beauty op het scorebord liet noteren.
Verdedigend zat het zoals iedere wedstrijd helemaal goed, maar De Fortunezen kwamen vaak aan de goede kant van de score.
Via 3-3 en 4-4 sloegen ze het gaatje van 3, maar weer vochten jullie je terug om te gaan rusten met een 8-6 achterstand.
Natuurlijk was alles nog nog mogelijk, we kwamen er steeds beter in, al bleef het scorend vermogen moeizaam.
Na rust eigenlijk het zelfde beeld. We kwamen maar niet langszij maar we bleven knokken voor een goed resultaat. Ook Fortuna deed z’n werk verdedigend heel goed, waardoor het scoren bij ons moeilijk bleef.
Maar zoals ik al zei, we bleven keihard werken en toen bij de stand van 13-12, we even dachten dat Björn de gelijkmaker erin gooide hoopten we op een punt. Helaas dacht het scheidsrechters duo daar anders over en keurde de in mijn ogen goede goal, af.
Een domper en helemaal omdat Fortuna direct het verschil weer op 2 bracht.
Nog bleven we knokken en werd het 14-13.
Jammer, heel jammer, maar we moeten eerlijk zijn, Fortuna was net iets beter.
Toch halen we hier een positieve les uit, want we waren er zo dichtbij tegen ze en daarmee lieten we echt zien dat we echt hoofdklasse waardig zijn.
Groot compliment aan de ploeg voor het knokken in de wedstrijd al koop je daar niets voor dat begrijp ik, maar je kan ook verliezen en zeggen: we waren er zo dichtbij en het was net niet genoeg.
Volgende week naar koploper PKC, geen makkie maar wie weet……

Trots ben ik nog steeds op jullie!

Petra