Gelukkig mocht de A1 wel spelen afgelopen zaterdag, want zo op koers naar een waarschijnlijk kampioenschap, wil je niets missen of uitstellen. 
Wederom met alle respect voor onze tegenstander, gingen we er toch wel weer vanuit dat er wederom 2 punten behaald zouden worden. Nu ik zo dicht bij deze ploeg mag staan, weet ik echt wel dat het heus niet zomaar gaat. Er wordt hard getraind, zijn kritisch op zichzelf en elkaar en zeer gedreven. Neem daarbij ook de goede team spirit en je hebt een heerlijk, maar vooral heel goed team bij elkaar.
Laten we de gedrevenheid van onze coaches ook maar eens noemen, geweldig zoals zij met deze ploeg bezig zijn.
Er wordt natuurlijk makkelijk gesproken van " oh de A1 wint dat makkelijk....", maar geloof mij dat er heel hard gewerkt wordt om het zo makkelijk te laten lijken.
Maar goed, nu de wedstrijd want daar gaat het om. De opening was nu prima, 2-0 voor, gebeurt echt niet altijd. Helaas kwam de 2-2 er snel achteraan. Waren we in gevaar? Nee hoor, want na een time out van onze kant, liepen we toch uit naar een 14-5 ruststand. Goede aanvallen, weer strak verdedigen en een zuiver schietende Levy. Het was wederom genieten voor mij en altijd een goed teken als ik veel moet schrijven.
Na rust een wissel bij de heren, het maakte niet veel uit want we gingen vrolijk verder waar we gebleven waren. Helaas viel Anne uit met een naar het zich laat aanzien, een vervelende enkelblessure. Sterkte An, laten we duimen dat het meevalt. De 1e helft werd wat doelpunten betreft bijna gekopieerd in de 2e helft. Wij gooiden er nog maar weer eens 14 in en Avanti, wat echt bleef strijden, deed het iets beter in de 2e helft. De eindstand 28-16 is weer een super resultaat natuurlijk.
Met dank weer aan de jurytafel en een speciaal bedankje aan Maritza die mij wegwijs maakte in de hal om daarna samen de schotklok te installeren. Roy dank dat je het snel overnam aan de tafel. Ook met deze mensen komen we met elkaar veel verder. Een heel klein beetje jammer vond ik het aantal toeschouwers. Normaal hebben we zeker niet te klagen, maar het was nu wel erg stil. Een incidentje hopelijk, want ook deze ploeg verdient de steun van de club.
Bij de wedstrijden van 1 en 2 mocht ik nog even genieten van onze heren die ook op dat niveau prima presteerden. Laten we allemaal maar eens trots zijn waar we nu staan als club! 
Volgende week moet we naar een concurrent, Tempo. Als we die kunnen winnen dan is het nog 2 te gaan, maar kan het volgens mij niet meer misgaan.
Iloy en Sylvana ook weer bedankt.
An nogmaals sterkte met je pootje.
Tot donderdag.

Petra