Afgelopen zaterdag was de spanning af te lezen op de gezichten van de D2. Na een lang en spannend zaalseizoen was dít ineens de wedstrijd voor het kampioenschap. De laatste wedstrijd. Samen met Achilles bovenaan. Bij winst tegen HKV wisten we zeker dat we kampioen zouden worden.

En de kampioensspanning was er ook bij het massaal opgekomen publiek! Sowieso waren de wedstrijden van de D2 goed bezocht, maar bij deze wedstrijd helemaal. Het spelverloop deed de spanning overigens niet wegnemen. De D2 had het lastig met de stugge Eibers in de eerste helft en het moest alle zeilen bijzetten om niet op achterstand te komen. We kwamen moeilijk in ons spel en hadden het lastig om een paar snelle en lange jongens onder controle te krijgen. Maar ook aanvallend  ging het niet soepel. Onrustig aanvalsspel met veel plaatsfouten en te snel willen schieten. En dan was de bal alweer weg. Gelukkig kunnen we altijd vertrouwen op onze verdediging. Week in, week uit zorgen we er als team voor dat we maar weinig doelpunten tegen krijgen. Dit zorgde uiteindelijk voor een 2-2 ruststand.

De fruitbooster deed ons weer goed, net als het bericht dat concurrent Achilles gelijk speelde en wij dus met winst alleen kampioen zouden zijn! De laatste tips vanuit Eric en Julia werden gegeven; net als een boost zelfvertrouwen. Met de koppies omhoog en de houding van ‘wij gaan deze wedstrijd écht winnen’ liepen de jongens en meiden het veld weer in. Gaaf! En dan start de tweede helft en pakt het precies zo uit zoals we hadden afgesproken: langer spelen in de aanval en de juiste kansen blijven zoeken. En samen met het vertrouwen én de energie van het publiek liepen we gelijk snel uit naar 2-5. Het gat was geslagen. Via 3-7 werd de eindstand uiteindelijk 5-9. Dik en dik verdiend als je kijkt naar de 2^e helft! High fives, knuffels, juichen! Oververhitte en blije koppies. Kampioen! Een kers op de taart.

Het mooie aan de D2 is, is dat de kracht in het collectief ligt. Het draait niet om 1 of 2 spelers die elke week alle doelpunten maken. Die kracht ligt bij ons allemaal. Mooiste voorbeeld is de wedstrijd tegen KVS. We winnen met 8-6….. en met 8 verschillende doelpuntmakers! Elke week zijn de vakken weer anders: er staan mensen reserve en steeds andere meiden moeten als jongen spelen. Superknap om dan toch elke keer weer je draai te vinden. We zijn trots, heel trots op de inzet van het team en de flexibiliteit die ze hebben. Geen gedoe, geen gezeik, maar veel positiviteit. Daar worden wij ook heel blij van. D2: jullie zijn toppers!

Eric & Julia